Каардынацыйны савет па развіцці І прасоўванні «Нацыянальнай платформы бізнесу Беларусі» нацыянальная платформа

Крыніца: The Global Competitiveness Report 2014 – 2015. Верасень 2014, http://www3.weforum.org/docs/WEF_GlobalCompetitivenessReport_2014-15.pdf

The Global Competitiveness Report 2012-2013, ацэнка 144 краін свету World Economic Forum, верасень 2012

The Global Competitiveness Report 2013-2014, ацэнка 148 краін свету World Economic Forum, верасень 2013

Інстытут эканомікі і міру падае рэйтынг 162 краін свету па Індэксе глабальнага міру. У яго ўключаны краіны, якія прадстаўляюць 99,6% насельніцтва Зямлі. З 2008 года свет становіцца ўсё больш небяспечным. З 2008 па 2013 гг. у 111-ці краінах узровень міру паменшыўся і толькі ў 51 краіне ён павялічыўся. Сем з дзесяці першых месцаў у рэйтынгу займаюць еўрапейскія краіны. Наперадзе “планеты ўсёй” Ісландыя. За ёй ідуць: Данія, Аўстрыя, Новая Зеландыя і Швейцарыя. У гэтым годзе глабальную карціну сапсавалі падзеі ва Украіне, Сірыі, грамадзянская вайна ў Паўднёвым Судане, актывізацыя тэрарыстаў у Афганістане, Іраку, Лівіі і на Філіпінах. Беларусь сёлета апынулася на 92-м месцы. У мінулым годзе мы былі на 94-м месцы, у 2012 - на 93-м, а ў 2008 - на 84-м месцы. Гэта як раз той рэдкі міжнародны індэкс, па якім Беларусь мае лепшую пазіцыю, чым ЗША (101-ае месца).

Праз Індэкс глабальнага міру эксперты ацэньваюць узровень бяспекі ў грамадстве, ступень ўцягнутасці ў міжнародныя і ўнутраныя канфлікты, а таксама глыбіню мілітарызацыі. Індэкс агрэгуе 22 колькасныя і якасныя паказчыкі. Напрыклад, унутраныя і міжнародныя канфлікты ацэньваюцца па такіх фактарах, як колькасць канфліктаў, колькасць смерцяў у гэтых канфліктах, адносіны з суседнімі краінамі. Бяспека ацэньваецца па ўзроўні ўспрыманай злачыннасці, колькасці бежанцаў, палітычнай нестабільнасці, тэрарызму, колькасці забойстваў і зняволеных на 100 тысяч насельніцтва і т. П. Мілітарызацыя ацэньваецца па аб'ёме ваенных выдаткаў, колькасці ўзброеных служачых на 100 тысяч насельніцтва, гандлі зброяй, лёгкасці доступу да малога і лёгкага ўзбраення і г.д.

У 2013 годзе Грузія адзначыла самае значнае паляпшэнне міру. Яна паднялася ў рэйтынгу адразу на 28 пазіцый, на 111-ае месца. У тройку лідараў па паляпшэнні ўвайшлі таксама Лівія і Кот Д'Івуар. Поспех быў забяспечаны за кошт умацавання палітычнай стабільнасці. Сірыя выцесніла Афганістан з пазіцыі самой ваюючай краіны свету. У бліжэйшыя два гады верагоднасць найбольшага пагаршэння міру будзе ў Аргенціне, Чадзе, Босніі і Герцагавіне, Непале, Бурундзі, Грузіі, Ліберыі і Катары. На думку Стыва Кіллеліа, старшыні Інстытута эканомікі і міру, «многія макра фактары сталі прычынай пагаршэння свету ў апошнія сем гадоў. Сярод іх працягваюцца наступствы глабальнага фінансавага крызісу, наступствы Арабскай вясны, распаўсюджванне тэрарызму. Паколькі ўсе гэтыя фактары будуць выяўляцца ў найбліжэйшай будучыні, істотнае паляпшэнне міру малаверагодна».

8% насельніцтва Зямлі жыве ў адзінаццаці самых ваюючых краінах свету. Толькі 5,5% насельніцтва нашай планеты жыве ў краінах з вельмі ўстойлівым мірам. Гэта сведчыць аб тым, што сотні краін свету працягваюць адчуваць востры дэфіцыт самага каштоўнага рэсурсу для дасягнення эканамічнага росту і дабрабыту - міру. Дзве сусветныя вайны, дзесяткі крывавых рэгіянальных канфліктаў і грамадзянскіх супрацьстаянняў, больш за 150 млн. ахвяр нічому не навучылі чалавецтва. У XXI стагоддзі стан вайны болей звыклы, чым камфорт міру. С. Кіллелія папярэджвае: «Прымаючы пад увагу пагаршэнне сітуацыі ў свеце, мы не можам заставацца самазадаволенымі станам інстытуцыйных асноў свету. Наша даследаванне паказвае, што без надзейнага падмурка росквіт свету малаверагодны. Гэта трывожны званок для ўрадаў, агенцтваў развіцця, інвестараў і шырокай міжнароднай супольнасці. Забеспячэнне міру - гэта перадумова сацыяльна-эканамічнага развіцця ».

Па ацэнцы экспертаў Інстытута эканомікі і міру, выдаткі ваенных дзеянняў, а таксама выдаткі на пераадоленне іх наступстваў у 2013 г. склалі $ 9,8 трлн. або 11,3% ВУП свету. Гэта ў два разы больш ВУП усёй Афрыкі. Гэта значыць, што кожны жыхар Зямлі з-за вайны і яе наступстваў штогод губляе $ 1350. У параўнанні з 2012, выдаткі выраслі на $ 179 млрд., або на 3,8%. Распарадчыкі чужога не схільныя ствараць інстытуты для стабільнага атрымання дывідэндаў міру. Ім больш звыкла сябраваць з ваеннымі баронамі. Рынак узбраення, дзяржаўныя выдаткі на людзей у мундзірах - гэта сотні мільярдаў долараў у год. Глабальная машына вайны ні на дзень не прыпыняе сваю працу.

Больш за 500 мільёнаў чалавек у 16 краінах знаходзяцца ў зоне рызыкі пагаршэння міру і правядзення ваенных дзеянняў у бліжэйшыя два гады. З гэтых 500 млн. чалавек 200 млн. жывуць менш чым на $ 2 у дзень. Для цынічных, жорсткіх распарадчыкаў чужога (палітыкаў і чыноўнікаў), а таксама для баронаў ваенна-прамысловага комплексу гэтыя людзі цалкам падыходзяць для выканання функцыі «гарматнага мяса».

У 2013 годзе істотнае пагаршэнне адбылося па такіх паказчыках, як экспарт і імпарт звычайнага ўзбраення на 100 тысяч насельніцтва. Ільвіная доля экспарту (~ 75%) прыпадае на пяць краін: ЗША, Расія, Германія, Кітай і Францыя. Рост гандлю ўзбраеннем і ваеннай тэхнікай адбыўся, у асноўным, за кошт павелічэння продажаў самалётаў. На гэты від зброі прыпадае больш за 40% усяго сусветнага гандлю зброяй.

Эксперты Інстытута эканомікі і міру ацанілі выдаткі гвалту для кожнай краіны. Для Беларусі ў 2013 яны склалі $ 5,1 млрд. Іншымі словамі, калі б нашы дзяржаўныя і грамадскія інстытуты былі такія ж, як, у Эстоніі (31-ае месца), то каля $ 4 млрд. можна было б накіраваць на развіццё інфраструктуры, падтрымку адукацыі або, яшчэ лепш, знізіць на гэтую суму падатковыя стаўкі. Рэкордныя страты ад дэфіцыту міру, па методыцы аўтараў Індэкса, панеслі ЗША - больш за $ 1,7 трлн.

Прадказальна ў канцы рэйтынгу апынуліся Украіна (141. месца) і Расія - 152.. Ільвіная доля краін СНД да гэтага часу працягвае адчуваць востры дэфіцыт міру. Пасля развалу Савецкага Саюза наш рэгіён так і не наблізіўся да зоны ўстойлівага міру. Востры канфлікт у Грузіі, бразганне зброяй паміж Азербайджанам і Арменіяй, расколатая Малдова і вось крывавая вайна паміж Украінай і Расіяй - Беларусь на гэтым фоне атрымлівае дывідэнды ад міру. Тым не менш, яна вымушана адцягваць рэсурсы для падтрымання інфраструктуры і інстытутаў супрацьдзеяння гвалту.