Прафесійная этыка журналіста вучэбная праграма для спецыяльнасці
Спампаваць 163.21 Kb.
|
- Навигация по данной странице:
- ПРАФЕСІЙНАЯ ЭТЫКА ЖУРНАЛІСТА Вучэбная праграма для спецыяльнасці 1-23 01 73 Сродкі масавай інфармацыі
- 2009г. СКЛАДАЛЬНІК : Т.Ул. Падаляк
- РЭЦЭНЗЕНТЫ: І.І. Сачанка
- РЭКАМЕНДАВАНА ДА ЗАЦВЯРДЖЭННЯ
- Т. У. Падаляк ТЛУМАЧАЛЬНАЯ ЗАПІСКА
- Курс «Прафесійная этыка журналіста» мае на мэце
- У працэсе навучання ставіцца шэраг задач
- Прыкладны тэматычны план па дысцыпліне «Прафесійная этыка журналіста»
- ЗМЕСТ ВУЧЭБНАГА МАТЭРЫЯЛУ Раздзел I . Прафесійная мараль і прафесійная этыка журналіста: сацыяльна-гістарычная і канцэптуальна-зместавая сутнасць
- Раздзел II . Аксіялагічная прастора журналістыкі
- Раздзел III . Маральнае рэгуляванне ў журналістыцы
- Раздзел IV . Свабода, адказнасць і маральны выбар журналіста
- Раздзел V . Журналіст і крыніцы інфармацыі
- Раздзел VI . Журналіст і яго герой
- Раздзел VII . Этычныя нормы дзейнасці журналіста ў працэсе апрацоўкі і творчай інтэрпрэтацыі інфармацыі
- Раздзел VIII . Маральны клімат у рэдакцыйным калектыве. Нормы службовай этыкі
- ЛІТАРАТУРА АСНОЎНАЯ
|
БЕЛАРУСКІ ДЗЯРЖАЎНЫ УНІВЕРСІТЭТ ЗАЦВЯРДЖАЮ Рэктар
Беларускага дзяржаўнага універсітэта ___________ С.У.Абламейка ____сакавіка 2009г. Рэгістрацыйны № УД-______/ баз.
2009г. СКЛАДАЛЬНІК: Т.Ул. Падаляк, дацэнт кафедры тэорыі і метадалогіі журналістыкі Інстытута журналістыкі Беларускага дзяржаўнага універсітэта РЭЦЭНЗЕНТЫ: І.І. Сачанка, доктар філалагічных навук, прафесар кафедры замежнай журналістыкі; А.М. Карлюкевіч, дырэктар Рэдакцыйна-выдавецкай ўстановы “Літаратура і мастацтва”, лаўрэат прэміі Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь “За духоўнае адраджэнне” РЭКАМЕНДАВАНА ДА ЗАЦВЯРДЖЭННЯ:кафедрай тэорыі і метадалогіі журналістыкі Інстытута журналістыкі Беларускага дзяржаўнага універсітэта (пратакол № 6 ад 15.01.2009г.) Навукова-метадычным саветам вучэбна-метадычнага аб’яднання па журналістыцы (пратакол № 3 ад 05.02.2009г.) Адказны за выпуск Т. У. Падаляк ТЛУМАЧАЛЬНАЯ ЗАПІСКА У вучэбным працэсе на факультэце журналістыкі курс «Прафесійная этыка журналіста» займае адметнае месца, паколькі з’яўляецца адным з асноватворных у структуры прафесійнай і грамадзянскай падрыхтоўкі спецыялістаў сродкаў масавай інфармацыі. Курс «Прафесійная этыка журналіста» мае на мэце фарміраванне сістэмы маральна-этычных каардынатаў прафесійнай дзейнасці журналістаў: адэкватнага ўспрыняцця і рэфлексіўнай ацэнкі яе прыярытэтаў. Паколькі прафесійнае станаўленне і духоўнае сталенне журналіста – працэс непарыўны, у ходзе выкладання курса значная ўвага надаецца педагагічна-творчым і выхаваўча-метадычным кампанентам навучання. Для студэнтаў актуалізуюцца сітуацыі маральнага выбару пад дамінантай пошуку канструктыўных шляхоў выйсця са складаных абставінаў. Спецыфічнай характарыстыкай курса «Прафесійная этыка журналіста» з’яўляецца яго акцэнтаваная накіраванасць на праблематыку і зместавыя асаблівасці сучаснага публіцыстычнага працэсу. У працэсе навучання ставіцца шэраг задач:
Курс «Прафесійная этыка журналіста» складаецца з 10 лекцыйных гадзін і 6 гадзін лабараторных заняткаў. Вывучэнне курса завяршаецца здачай заліку. Прыкладны тэматычны план па дысцыпліне «Прафесійная этыка журналіста»
ЗМЕСТ ВУЧЭБНАГА МАТЭРЫЯЛУ Раздзел I. Прафесійная мараль і прафесійная этыка журналіста: сацыяльна-гістарычная і канцэптуальна-зместавая сутнасць Прафесійнае і маральнае ў журналістыцы: усеагульны характар маральных патрабаванняў і гуманістычныя крытэрыі прафесійнай дзейнасці журналіста. Прафесійная мараль у структуры маральных адносінаў грамадства. Узнікненне і развіццё прафесійнай маралі журналісцкай садружнасці. Этыка і прафесійная этыка: этапы гісторыка-этычнага працэсу. Месца прафесійнай этыкі ў сістэме этыкі. Віды прафесійнай этыкі. Этычныя праблемы «пагранічных» з журналістыкай прафесій, якія даследуюцца ў медыя-прасторы. Сутнасць і структура прафесійнай этыкі журналіста. Прафесійная мараль як ацэначна-імператыўны спосаб асваення метадаў і зместу прафесійнай дзейнасці, рэгулятар паводзін журналіста ў працэсе выканання прафесійных задач. Функцыі прафесійнай маралі журналіста.
Фарміраванне этычнага поля журналісцкай дзейнасці. Статус і канцэптуальны змест катэгорый, прынцыпаў, нормаў прафесійнай этыкі журналіста. Катэгорыі прафесійнай этыкі як анталагічныя характарыстыкі прафесійнай маралі журналіста: нарматыўна-ацэначны характар і канкрэтна-гістарычны змест. Праблемы журналісцкай дэянталогіі. Дыялектыка аб’ектыўнага і суб’ектыўнага ў працэсе фарміравання прафесійнага доўгу. Прафесійны доўг як механізм самакантролю асобы. Прафесійны доўг і асабісты інтарэс. «Агульная формула» прафесійнага доўгу сусветнай журналісцкай садружнасці. Прафесійна-этычныя прынцыпы журналістыкі. Прафесійная сумленнасць журналіста. Прафесійная адказнасць журналіста. Фактары, якія ўплываюць на фарміраванне прафесійнай адказнасці. Роля прафесійнага гонару і прафесійнай годнасці ў матывацыі паводзін журналіста. Прафесійны гонар — «гонар мундзіра» — рэпутацыя прафесіі. Нормы прафесійнай маралі як гуманістычныя крытэрыі прафесійнай дзейнасці. Роля журналісцкай практыкі ў працэсе ўтварэння новых нормаў.
Вопыт вырашэння маральных канфліктаў у журналістыцы. Работа М. Ламаносава «Меркаванне аб абавязках журналістаў пры выкананні імі сачыненняў, прызначанае для падтрымання свабоды філасофіі»: фармулёўка правіл этычнай журналістыкі. Прычыны ўзнікнення і мэты кодэксаў журналісцкай этыкі. Агульначалавечыя нормы маралі ў люстэрку журналісцкіх кодэксаў. Асаблівасці працэсу кадыфікацыі прафесійна-маральных норм. Усеагульная дэкларацыя правоў чалавека і пытанні прафесійнай этыкі журналіста. Сутнасць міжнародных прынцыпаў прафесійнай этыкі ў журналістыцы. Сістэма прафесійна-маральнай рэгуляцыі журналісцкай дзейнасці ў Рэспубліцы Беларусь. «Кодэкс прафесійнай этыкі журналіста» Беларускага саюза журналістаў. «Дэкларацыя прынцыпаў прафесійнай этыкі беларускіх журналістаў» Беларускай асацыяцыі журналістаў. Унутрырэдакцыйныя этычныя кодэксы сродкаў масавай інфармацыі. Механізм кантролю за захаваннем прафесійна-этычных прынцыпаў і нормаў. Узаемасувязь пытанняў этыкі і права. Прававое рэгуляванне журналістыкі. Раздзел IV. Свабода, адказнасць і маральны выбар журналіста Журналістыка і праблема свабоды дзейнасці. Сацыяльна-гістарычнае разуменне свабоды. Паняцці «свабода», «неабходнасць» і «адказнасць» у дачыненні да творчага працэсу. Аб’ектыўныя і суб’ектыўныя ўмовы свабоды. Канстытуцыйна-прававыя формы замацавання свабоды друку. Дзяржаўная, камерцыйная, асабістая тайна; захаванне канстытуцыйных нормаў аб забароне заклікаў да гвалтоўнага змянення дзяржаўнага ладу; прапаганды вайны, расавай, рэлігійнай, нацыянальнай нецярпімасці; паклёпаў, зняваг і г. д. Свабода творчага самавызначэння журналіста: магчымасць самастойна вызначаць мэты і задачы творчай дзейнасці; фармуляваць тэмы і праблемы; выбіраць неабходныя сродкі, метады, спосабы работы, формы і жанры твораў і г. д. Маральны выбар журналіста: матывы – мэты – сродкі – вынікі. Аб’ектыўная магчымасць выбару і суб’ектыўная здольнасць выбіраць. Адлюстраванне ў маральным выбары маральнага вопыту асобы. Праблема маральнага выбару на розных стадыях работы журналіста. Праблемы эканамічнага забеспячэння свабоднай дзейнасці СМІ: медыя-бізнес і мараль. Этыка рэкламы. Раздзел V. Журналіст і крыніцы інфармацыі Такт і тактыка журналіста ў працэсе пошуку інфармацыі. Асноўныя метады збору інфармацыі: маральна-этычны кантэкст. Матывіроўка журналістам прычын звяртання за інфармацыяй: дапушчальныя і недапушчальныя аргументы. Межы выкарыстання недасведчанасці субяседніка аб намерах журналіста. Кампетэнтнасць, дакладнасць, аб’ектыўнасць — абавязковыя патрабаванні да крыніцы інфармацыі. Праблема аператыўнасці: выбар паміж кампетэнтнасцю і даступнасцю крыніцы інфармацыі. Звесткі з афіцыйных крыніц. Звесткі «з другіх рук». Інфармацыя, атрыманая «не для друку». Асаблівасці работы з ананімнай крыніцай інфармацыі. Журналіст і «ўлада эксперта»: ступень аб’ектыўнасці інфарматара. Спецыялізацыя журналіста: «сіндром разумення». Асаблівасці збору інфармацыі для публікацыі ў залежнасці ад яе накіраванасці, першапачатковай канцэпцыі бачання журналістам праблемы (сітуацыі). Журналісцкае расследаванне ў святле пытанняў прафесійнай этыкі. Разбор канфлікту: абавязковасць гутаркі з прадстаўнікамі абодвух бакоў. Недапушчальныя метады збору інфармацыі. Маральныя падставы і спецыфіка збору інфармацыі з выкарыстаннем прыёмаў «уключанага» назірання. Праблема «неўсвядомленага канфармізму»: фактары, пры якіх журналіст губляе незалежнасць даследчыка. Маральныя абмежаванні пры выкарыстанні метадаў «перамены прафесіі», «правакаванай сітуацыі», «схаванай камеры». Экспрэс-апытанні грамадскай думкі. Этыка фотаінфармацыі ў СМІ. Фотаметафара (відэаметафара) як метад барацьбы з апанентамі. Недапушчальнасць «фотападтасоўкі» фактаў. Натуралістычныя здымкі. «Прынцып папарацы» ў сучаснай журналістыцы. Раздзел VI. Журналіст і яго герой Прафесійная мараль як індывідуальная свядомасць журналіста. Погляды, перакананні, маральная рэфлексія журналіста. Адзінства светапогляднага, функцыянальна-ролевага і характаралагічнага элементаў у асобе журналіста. Творчая актыўнасць і творчая патрабавальнасць. Роля маральных пачуццяў журналіста ў фарміраванні творчай дамінанты. Аўтарскае «я» журналіста. Самаацэнка творчай дзейнасці. Спосабы самакантролю (дыялог журналіста з самім сабой, унутраная апеляцыя да героя, да людзей, якія прадаставілі інфармацыю, да чытача). Асаблівасці самакантролю на розных стадыях творчага працэсу. Сацыяльнае і маральнае «вымярэнне» герояў журналісцкіх твораў. Маральныя ідэалы журналіста як крытэрый маральнай ацэнкі героя (сітуацыі). Неадэкватнасць маральнай ацэнкі: прычыны і наступствы. Маральная дыскрэдытацыя чалавека ў СМІ: паклёпы і абразы, «вайна кампраматаў». Роля журналіста ў стварэнні аптымальных умоў зносін. Выбар спосабу знаёмства і манеры зносін. Метады пераадолення псіхалагічных бар’ераў, формы заваявання даверу суразмоўцы. Знешні выгляд журналіста. Патрабаванні да журналісцкіх пытанняў: мэтазгоднасць, яснасць, карэктнасць. Межы ўмяшання журналіста ў асабістае жыццё і ўнутраны свет героя. Павага гонару і годнасці, недапушчальнасць паведамлення звестак аб прыватным жыцці чалавека (за выключэннем выпадкаў, калі падобныя звесткі неабходны для абароны інтарэсаў грамадства). Асвятленне сямейнай тэматыкі: не нашкодзь! Выкарыстанне журналістам дзённікавых запісаў, перапіскі герояў. Судовыя разбіральніцтвы і крымінальныя справы: права на ананімнасць ахвяр злачынстваў і падазраваемых у здзяйсненні правапарушэнняў. Устрыманне ад падрабязнага апісання механізму злачынства. Суіцыд. Смяротнае пакаранне. Спецыфіка асвятлення рэлігійнай тэмы ў СМІ.
Праўдашукальніцтва як сэнс журналісцкай прафесіі. Вобразна-канцэптуальная інтэрпрэтацыя рэчаіснасці ў журналісцкім творы. Ацэнка журналістам дакладнасці і паўнаты атрыманых звестак, іх адпаведнасці пастаўленай творчай задачы. Улік супярэчнасці паміж глыбінёй спасціжэння рэчаіснасці і патрабаваннямі аператыўнасці. Адбор матэрыялаў для публікацыі: друкаваць — не друкаваць? Крытэрыі адбору. Нарматыўна-каштоўнасная аргументацыя ў журналістыцы. Узгадненне і праверка інфармацыі, атрыманай з розных крыніц. Вычляненне факта з ланцугу падзей. Стэрэатыпізацыя інфармацыі. Кампаноўка фактаў, непрадузятая расстаноўка акцэнтаў: адрозненне істотных і выпадковых сувязей, стварэнне цэласнага ўяўлення аб сітуацыі. Падтасоўка фактаў, фабрыкацыя матэрыялаў. Дыфамацыя і дэзінфармацыя. Рэзка сатырычная інтэрпрэтацыя факта. Свабода сатыры: паміж гратэскам і знявагай. Рэпарцёрскае скажэнне рэчаіснасці: аб’ектыўныя і суб’ектыўныя фактары (ілюзія дакладнасці, штамп устаноўкі, «самаўзгаранне эмоцый», некампетэнтнасць, неаб’ектыўнасць інфарматараў; выкарыстанне СМІ для вырашэння асабістых ці групавых амбіцый, прадстаўленне прыватнага выпадку грамадска значным, умаўчанне аб «непрыемных» фактах і «дэталях, якія перашкаджаюць»). Узаемасувязь зместу і формы журналісцкага твора. Пошук выразных сродкаў, якія адпавядаюць аўтарскай задуме. Інтуіцыя ў творчасці журналіста, феномен творчага інсайту. Межы вымыслу і домыслу. Сенсацыя ў журналістыцы: супярэчнасці паміж аб’ектыўнасцю і «сенсацыйнай» падачай матэрыялу. Падробка «пад сенсацыю». Пошукі сенсацыі і «стварэнне» сенсацыі. Скандал. Патрабаванні да загалоўка. Маральныя абмежаванні пры перадачы простай мовы, унутранага маналога. Абавязковасць захавання дакладнасці дакумента. Метады і танальнасць палемікі ў СМІ.
Журналісцкае асяроддзе: унутрырэдакцыйныя і міжрэдакцыйныя сувязі. Арганізацыя работы рэдакцыйнага калектыву: адносіны субардынацыі і каардынацыі. Агульныя патрабаванні службовай этыкі. Калектыўнае і індывідуальнае ў рабоце журналіста. Маральныя аспекты ўзаемаадносін асобы і прафесійнай групы. Крытэрыі ацэнкі працы калег. Адказнасць рэдакцыі за супрацоўніка і супрацоўніка – за работу выдання. Адносіны журналіста з пазаштатнымі аўтарамі. Узгадненне праўкі. Работа з пісьмамі. Тэхнічныя памылкі як адлюстраванне безадказнасці журналіста. Абавязковасць выпраўлення памылкі. Формы прабачэнняў. Абвяржэнне ў СМІ. Журналіст як прадстаўнік рэдакцыі. Недапушчальнасць выкарыстання службовага становішча ў асабістых мэтах. Плагіят і іншыя формы парушэння аўтарскага права. Самаплагіят. Правілы цытавання і абавязковасць спасылкі на першакрыніцу. Фальсіфікацыя аўтарства. Захаванне рэдакцыйнай тайны і тайны псеўданіма. Злоўжыванне псеўданімам. Адносіны паміж супрацоўнікамі розных выданняў. Недапушчальнасць дэзінфармацыі калег. Прафесійная салідарнасць журналістаў. ЛІТАРАТУРА АСНОЎНАЯ Авраамов, Д. С. Профессиональная этика журналиста. – М.: Изд-во Моск. ун-та, 1999. – 224 с. Лазутина, Г. В. Профессиональная этика журналиста. – М.: Аспект Пресс, 1999. –208 с. Профессиональная этика журналистов: В 2 т. – Т. 1: Документы и справочные материалы. – М.: Галерия, 1999. – 440 с. ДАДАТКОВАЯ Багерстам, Э. Свобода прессы в демократическом обществе: Настольная книга по этике прессы. – Тарту: Вяллингби, 1992. – 91 с. Белановский, С. А. Глубокое интервью: Учеб. пособ. – М.: Никколо-Медиа, 2001. – 320 с. Бердяев, Н. А. Философия творчества, культуры, искусства: В 2 т. – М.: Иск-во, 1994. Букреев, В. И., Римская, И. Н. Этика права: От истоков этики и права к мировоззрению. – М.: Юрайт, 2000. – 336 с. Вараб’ёў, В. П. Не «чацвёртая» ўлада, а палітычны інстытут грамадства! // Бел. думка. – 2003. – № 4. – С. 108–118. Воробьев, В. П. Система СМИ Беларуси. – Минск: БГУ, 2002. – 252 с. Воспоминания об Анатолии Аграновском. – М.: Сов. писатель, 1988. – 352 с. Горохов, В. М. Закономерности публицистического творчества: Пресса и публицистика. – М.: Мысль, 1975. – 187 с. Горохов, В. М. Основы журналистского мастерства: Учеб. для вузов по спец. «Журналистика». – М.: Высш. шк., 1989. – 119 с. Гуревич, С. М. Газета: Вчера, сегодня, завтра: Учеб. пособ. для вузов / С. М. Гуревич. – М.: Аспект Пресс, 2004. Засурский, Я. Н. Искушение свободой. Российская журналистика: 1990 – 2007. – М.: Изд-во Моск. ун-та, 2007. – 560 с. Журналистика на перепутье: опыт России и США / Под ред. Е. Л. Вартановой. – М.: МедиаМир, 2006. Зеленкова, И. Л., Белякова, Е. В. Этика: Учеб. пособ. и практикум. – Минск: НТООО «Тетра-Системс», 1997. – 320 с. Иванов, В. Г. История этики Древнего мира. – СПб.: Лань, 1997. – 256 с. Каган, М. С. Философская теория ценности. – СПб.: ТОО ТК «Петрополис», 1997. –205 с. Камю, А. Творчество и свобода. – М.: Радуга, 1990. – 608 с. Карнеги, Д. Как завоевывать друзей и оказывать влияние на них. – Минск: Беларусь, 1990. – 670 с. Кашинская, Л. В. Печать русской православной церкви. – М., 1996. Ким, М. Н. Репортаж: технология жанра. – СПб.: Изд-во Михайлова В. А., 2005. – 224 с. Ким, М. Н. Технология создания журналистского произведения. – СПб.: Изд-во Михайлова В. А., 2001. – 320 с. Кондрашов, В. А., Чичина, Е. А. Этика. Эстетика. – Ростов н/Д.: Феникс, 1998. – 512 с. Костикова, Н. А. Типологические характеристики православной печати. – М., 1996. Кудрявцев, В. В. Лекции по истории религии и свободомыслия. 3-е изд., испр. и доп. –Минск: Тетра-Системс, 1998. – 384 с. Лазутина, Г. В. Основы творческой деятельности журналиста: Учебник для вузов. – М.: Аспект-Пресс, 2000. – 240 с. Ленин, В. И. Партийная организация и партийная литература. Полн. собр. соч. – Т. 12. – С. 99–105. Ломоносов, М. В. Рассуждение об обязанностях журналистов при изложении ими сочинений, предназначенное для поддержания свободы философии // Полн. собр. соч. – Т. 3. – М.: Изд-во Академии наук СССР, 1952. – С. 201–232. Маркс, К. Дебаты шестого рейнского ландтага (ст. первая). Дебаты о свободе печати и об опубликовании протоколов сословного собрания // Маркс К., Энгельс Ф. Соч. 2-е изд. – Т. 1. – С. 30–84. Маркс, К. Заметки о новейшей прусской цензурной инструкции // Маркс К., Энгельс Ф. Соч. 2-е изд. – Т. 1. – С. 3–27. Мартысюк, П. Г. Правовая этика: Учеб. пособ. – Минск: Веды, 1999. –72 с. Наумчик, В. Н., Савченко Е. А. Этика педагога. – Мінск: Універсітэцкае, 1999. – 216 с. Ницше, Ф. Так говорил Заратустра. Книга для всех и ни для кого. – М.: Интербук, 1990. – 301 с. Основные понятия теории журналистики (новые подходы к проблеме) / Под ред. Я. Н. Засурского. – М.: Изд-во Моск. ун-та, 1993. – 207 с. Падаляк, Т. У. Маральна-этычныя прыярытэты беларускага друку. – Мінск: БДУ, 2001. Паскаль, Б. Мысли. – М.: Reel-book. 1994. – 528 с. Печенев, В. А. Истина и справедливость. – М.: Политиздат, 1989. – 254 с. Письменная, Е. В. Профессионализм и этика: проблема морального выбора в деловой журналистике (из российского опыта) // Вестн. Моск. ун-та. Сер. 10: Журналистика. – 2000. – № 2. – С. 3–10. Прохоров, Е. П. Журналистика и демократия. – М.: Изд. РИП-холдинг, 2001. – 268 с. Росенко, М. Н. и др. Основы этических знаний. – СПб.: Лань, 1998. – 256 с. Рощин, С. К. Психология и журналистика. – М.: Наука, 1989. – 187 с. Рубашкин, А. И. Илья Эренбург: Путь писателя. – М.: Сов. писатель, 1990. – 528 с. Рубинов, А. Операции без секретов. – М.: Мысль, 1980. – 174 с. Сартр, Ж.-П. Стена: Избр. произв. – М.: Политиздат, 1992. – 480 с. Симанчук, И. Игра в прятки с цензурой // Журналист. – 2002. – № 2. – С. 52–54. Словарь по этике / Под. ред. А. А. Гусейного и С. И. Кона. 6-е изд. – М.: Политиздат, 1989. – 447 с. Стральцоў, Б. В. Асноўныя творчыя метады ў журналістыцы. – Мінск: БДУ, 2000. –71 с. Стрельцов, Б. В. Фельетон: Теория и практика жанра. – Минск: БГУ, 1983. – 63 с. Суконцев, А. А. До и после фельетона. – М.: Мысль, 1989. – 252 с. Теплюк, В. М. Социальная ответственность журналиста. – М.: Мысль, 1984. – 207 с. Тертычный, А. А. Жанры периодической печати: Учеб. пособ. – М.: Аспект Пресс, 2000. Тертычный, А. А. Расследовательская журналистика: Учеб. пособ. для вузов. – М.: Аспект-Пресс, 2002. – 384 с. Тертычный, А. А. Эксперимерт – дело тонкое… // Журналист. – 2000. – № 1. – С. 54–56. Фихтелиус, Э. Десять заповедей журналистики / Пер. со шведского В. Н. Менжун. – Стокгольм: Utbildningsradio, 1999. – 155 с. Франкл, В. Человек в поисках смысла. – М.: Прогресс, 1990. – 368 с. Фролов, И. Т., Юдин, Б. Г. Этика науки. – М., 1986. Чичановский, А. А. Инстанция истины. Средства массовой информации и жизнь: возможности, поиск, ответственность. – М.: Политиздат, 1989. – 333 с. Шостак, М. И. Репортер: профессионализм и этика. – М.: Изд. РИП-холдинг, 2001. Шостак, М. «Роли» и «маски» репортера // Журналист. – 1998. – № 11–12. – С. 60–63. Шостром, Э. Анти-Карнеги, или Человек-манипулятор. – Минск: ТПЦ «Полифакт», 1992. – 128 с. Шукуров, И. Ш. Невзирая на лица...: Конфликт в сатирической публицистике. – М.: Мысль, 1988. – 206 с. Шум, Ю. А. Журналистское расследование: Методические рекомендации. – М.: Барс, 2000. – 117 с. Шумилина, Т. В. «Не могли бы вы рассказать…»: Метод интервью в журналистике. – М.: Изд-во Моск. ун-та, 1976. – 136 с. Этика: Учебник / Под общ. ред. А. А. Гусейнова и Е. Л. Дубко. – М.: Гардарики, 1999. – 496 с. КРЫНІЦЫ (ТЭКСТЫ): Аграновский, А. А. Избранное: В 2 т. – М.: Известия, 1987. Асламова, Д. Записки дрянной девчонки. – Вильнюс: Полина, 1994. – 256 с. Булацкі, Р. В., Сачанка, I. I. Хрэстаматыя па гісторыі беларускай савецкай публіцыстыкі. – Мінск: БДУ, 1974. – 272 с. Гиляровский, В. А. Москва газетная; Друзья и встречи. – Минск: Наука и техника, 1987. – 415 с. История русской журналистики. Хрестоматия / Сост. Б. И. Есин. – М.: Высш. шк., 1991. – 320 с. Кольцов, М. Восторг и яркость. – М.: Правда, 1990. – 480 с. Максимова, Т. Музыкальный ринг. – М.: Искусство, 1991. – 303 с. Невзоров, А. Поле чести. – СПб.: ТОО «Междунар. издат. корпорация», 1995. – 320 с. Публицисты / Сост. Л. С. Екель, Б. В. Стрельцов, Г. В. Соколовский. – Минск, 2000. –495 с. Песков, В. М. Все это было… – М.: Мол. гвардия, 1986. – 334 с. Раскин, И. Энциклопедия хулиганствующего ортодокса: Расширенное и дополненное издание. – М.: Стоок, 1997. – 496 с. Руденко, И. П. Улица, по которой ты идешь каждый день. – М.: Правда, 1986. – 384 с. Тэсс, Т. Н. Хранитель времени. – М.: Сов. писатель, 1982. Цветов, В. Я. Пятнадцатый камень сада Рёандзи; Мафия по-японски. – Минск: Беларусь, 1989. – 384 с. Юнчик, Л. Н. По следам агентов…: Очерки. – Минск. Народная книга, 2007. – 872 с. Каталог: bitstream -> 123456789 -> 19445 123456789 -> Марына Шода «Несучы хвалу красе» (паэзія Уільяма Батлера Ейтса) 123456789 -> Гісторыя беларускай літаратуры (ХІХ ст. – 1970-я гады ХХ ст.) 123456789 -> П. С. Лопух гідралогія сушы частка 2 (агульная гідралогія) 123456789 -> П. С. Лопух, А. А. Макарэвіч 123456789 -> Праявы масавай культуры ў дыскурсе смі, альбо да праблемы гуманізацыі медыясферы 123456789 -> Міністэрства адукацыі Рэспублікі Беларусь 123456789 -> 1. Гістарычныя ўмовы ўзнікнення новай беларускай літаратуры. Асноўныя літаратурныя напрамкі канца ХVІII – пачатку ХІХ стст. І іх выражэнне ў беларускай літаратуры 123456789 -> Гісторыя старажытнай грэцыі І рыма (Фядосік В. А.) Спампаваць 163.21 Kb. Поделитесь с Вашими друзьями:
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||