| РУШНИКI
У суботу Янка ехаў ля ракі.
Пад вярбой Алёна мыла рушнікі.
- Пакажы Алёна броды земляку,
Дзе тут пераехаць на кані раку?
-Адчапіся, хлопец, едзь абы-куды,
Не муці мне толькі чыстае вады.
У маркоце Янка галавой панік,
Упусціла дзеўка беленькі рушнік.
- Янка, мой саколік, памажы хутчэй,
Ой, плыве-знікае рушнічок з вачэй!
- Любая Алёна, я ж вады баюсь,
Пацалуй спачатку, бо я утаплюсь.
Супыніўся гнеды пад вярбой густой,
Цалавала Янку Лена над ракой.
Стала ціха-ціха на ўсёй зямлі...
Па рацэ далёка рушнікі плылі.
Стала ціха-ціха на ўсёй зямлі...
Па рацэ далёка рушнікі плылі.
: teksty4teksty4 -> I туды гара I сюды гараteksty4 -> Ой, калядачкі, бліны-ладачкі, Ой, люлі-люлі, бліны-ладачкі!teksty4 -> Ой, калядачкі, бліны-ладачкі, Ой, люлі-люлі, бліны-ладачкі! (2 р.)teksty4 -> Касiў васiль сенаteksty4 -> Іду я, сняжысты, ўсясільны, Па сцежках-пуцінах пустыхteksty4 -> Конiк патлаты ночкі чакалі святаteksty4 -> А у полi вярба а ў полі вярба нахілёнаяteksty4 -> Рака I аблокi плылi аблокi над ракойteksty4 -> I зноў пабачыў я сялібы, Дзе леты першыя прайшлiteksty4 -> Як тваё iмя, якога роду ты, Хто наканаваў табе твой шлях?
|
